اثربخشی درمان رفتاری-فراشناختی به صورت گروهی بر باورهای هراس، فراشناختی و راهبردهای کنترل فکر بیماران زن مبتلا به هراس شهر اصفهان

هدف از این پژوهش، بررسی اثربخشی مداخله گروهی رفتاری- فراشناختی بر باورهای هراس، فراشناختی و راهبردهای کنترل فکر بیماران زن مبتلا به هراس بود. جامعه آماری را کلیه بیماران زن مبتلا به هراس مراجعه کننده به کلینیک های روانپزشکی شهر اصفهان تشکیل می داد. از میان جامعه پژوهش 24 نفر به صورت تصادفی در دو گروه 12 نفری آزمایش و گواه قرار گرفتند. گروه آزمایشی به مدت 8 هفته تحت مداخله فراشناختی قرار گرفتند و گروه گواه نیز در لیست انتظار قرار گرفت. آزمون باورهای هراس گرینبرگ، باورهای فراشناختی و راهبردهای کنترل فکر به عنوان ابزارهای اندازه گیری در هر سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری مورد استفاده قرار گرفتند. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد، میانگین نمرات باورهای هراس(فاجعه هیجانی، فاجعه بدنی، اضطراب انتظار و نارضایتی از خود) و باورهای فراشناختی(باورهای فراشناختی مثبت درمورد نگرانی، باورهای فراشناختی منفی در مورد نگرانی، اطمینان شناختی پائین، باورهای منفی کلی و خودآگاهی شناختی) گروه آزمایش نسبت به گروه گواه در مراحل پس آزمون و پیگیری کاهش معنی داری پیدا کرده است(p<0/01). همچنین نتایج نشان دادند که، میانگین نمرات راهبردهای کنترل فکر مبتنی بر کنترل اجتماعی، توجه برگردانی و ارزیابی مجدد گروه آزمایش نسبت به گروه گواه در مراحل پس آزمون و پیگیری افزایش معنی داری پیدا کرده است(p<0/01). نتایج این پژوهش نشان داد که درمان رفتاری- فراشناختی می تواند به عنوان یک روش مداخله ای مفید، برای بیماران مبتلا به هراس بکار رود.